De vrije man

Beste alles en iedereen, Al een tijdje hik ik aan tegen een bericht aan jou. Maar er is niets specifieks dat ik aan je kwijt wil merk ik telkens als ik ervoor ga zitten. Of toch… Misschien heeft het te maken met een soort van knoop in de onderbuik weet je wel. Bonje in de boezem of zo. Ik bedoel ik weet niet of ik altijd billijk tegen je geweest ben. Begrijp je? 

En daarboven in de bergen Waar de sporen vervagen Komt altijd de vraag Wat is het dat ons aantrekt In de open natuur? Vanwaar de fascinatie Met de bossen, de vogels Een stromend beekje? Over- en vergezichten Besneeuwde toppen Wat zoeken we daar Alleen met de elementen In de outdoors In ruimte en groen Dat de huizen, de trottoirs En de mensen i n de stad Ons niet geven kunnen? Na die vraag wordt het vaak Nog stiller... Niemand schijnt zichzelf Voldoende te kennen Om antwoord te zijn

Af en toe speel ik voor gids op de wandelpaden in Taroko National Park hier in de omgeving. Eén van de reisgezellen maakte een filmpje van onze tocht over "Zhuilu Old Trail", heel toepasselijk ook wel the Cliff-walk genoemd. Raar maar waar: het paadje dat je ziet was in het verleden een belangrijke handelsroute gebruikt door de Truku aboriginals (één van de oorspronkelijke bewonersgroepen van Taiwan), en mat ongeveer een derde van de breedte die ze nu is.

Op zoek naar durf en vermogen richt ik me vaak tot Mahatma Gandhi. Zijn zachtaardige kijk op, en omgang met de wereld en anderen, toont dat kracht niet synoniem is aan fysieke capaciteit. Vandaag wil de wereld ons laten geloven dat we ons groot en opvallend moeten maken om sterk te zijn.