Beste alles en iedereen

Beste alles en iedereen,

Al een tijdje hik ik aan tegen een bericht aan jou. Maar er is niets specifieks dat ik aan je kwijt wil merk ik telkens als ik ervoor ga zitten. Of toch… Misschien heeft het te maken met een soort van knoop in de onderbuik weet je wel. Bonje in de boezem of zo. Ik bedoel ik weet niet of ik altijd billijk tegen je geweest ben. Begrijp je? 

Nou een goed stel jaren terug bijvoorbeeld, stuurde ik m’n fietsje door berg en dal. Met in de stemming vaak een forse erectie dreef ik door de meest wonderbaarlijke taferelen, weet je nog? Dieren, mensen en een bonte verzameling van dingen maakte dat het allemaal net an ging zoals het ging, en met liederen bejubelde ik die miraculeuze meewind. Je zal het nooit met zoveel woorden toegeven maat, maar ik heb altijd het sterke vermoeden gehad dat jij dat was. Ja man, volgens mij was jij dat!

Maar toen die tijd dat ik in die steeg lag, en die makker verloor, en m’n baan, en het stonk naar afgunst en knagende verveling, en ik toch godvergemesgraag es door een ander raam naar de boel zou willen kijken, was ik niet zo scheutig met m’n wierook en loftrompet. Terwijl ik, zo bekroop me later, nooit met zekerheid heb kunnen zeggen dat jij ook dat niet was. Zeg es eerlijk gab, dat was jij toch óók? Hoe zou jij dat in hemelsnaam niet kunnen zijn…

Een beetje spijt heb ik daar wel van. Daar wringt m’n schoen. Het is ook gek vind je niet? Een kleine reep van alles en iedereen verheerlijken en willen contracteren… wat moet de rest van alles en iedereen daar wel niet van denken? Sorry man, ik ben dwaas geweest tegen je. Geloof dat dàt is wat ik even aan je kwijt wou. Bedankt voor je tijd hè.

Het beste,

Peter