Spraak=makend

Ideeën en gedachten gaan dagelijks in grote getale door ‘het hoofd’, zonder dat er altijd structuur of helderheid in te bekennen is. Verwarrend! Spraak is een middel om orde aan te brengen in het geheel. Niet alleen naar de buitenwereld toe maak je duidelijk hoe je over dingen denkt. Met woorden, gesproken of geschreven, articuleer je ook naar jezelf toe wat er ‘van binnen’ eigenlijk gaande is; het mes snijdt aan twee kanten.

Als ik zelf al slachtoffer ben van de lange kluwen vage hersenspinsels, dan is de kans dat mijn gesprekspartner of publiek er wijs uit wordt zacht gezegd niet gegarandeerd. En als de mensen om me heen me niet (goed) begrijpen is het maar zeer de vraag of ik het zelf wel gezellig kan hebben. Leren schrijven of spreken is dan ook een gezonde zaak.

Het reorganiseren van je gedachtendomein is een proces van hoor en wederhoor. Je articuleert zo helder mogelijk je tot dusverre half begrepen visie, idee of standpunt, en brengt die op schrift of in spraak naar buiten.  Aandachtig luisteren naar de reacties die volgen is key. Tegenspraak en kritieken zijn goud waard, want zonder hen is het lastig de mogelijke hiaten en doodlopende straatjes in je eigen verhaal te zien. Je neemt de feedback mee terug de werkkamer in om correcties en verfijning aan te brengen en met een verbeterde versie op de proppen te komen. Zo ben je in nauwe samenspraak met anderen orde aan het scheppen in zowel de interne als de externe wereld. Opgeruimd klinkt netjes!

Het schrijven van stukjes tekst op dit blog heeft eenzelfde werking. Wat er aanvankelijk precies speelt is vaak verre van ‘af’. Over een wat langere periode ‘hoor’ ik gedachten geformuleerd worden en uitkristalliseren. “Best wel een bazige toon, dat mag gerust wat zachter” klonk er als reactie, en: “hoe ziet dat er dan uit in praktische zin?” Wat om aan te schaven dus de komende tijd. Zo blijven we blij voortbewegen in de richting van begrip en helderheid.

Abracadabra is een Hebreeuwse zin en betekent zoiets als:

"Ik creëer dat wat ik spreek"