Waar het clasht…

De contreien houden niet op met het blootleggen van een liefde waarvan ik de diepte kan peilen noch uitdrukken. Wat visuele ondersteuning hier van een ontdekkingsdag in en rond het kustgebergte op een halfuurtje brommen van huis. De luchtvochtigheidspercentages van 90+ behoren gelukkig weer even tot het verleden. Najaarlijkse maanden brengen keien van diepe luchten in heel behapbare temperaturen. Wat feiten en cijfers over onderliggende krachten in een futiele poging de romance in te kleden. Met minieme aanleg voor fotografie, en klaarblijkelijk pertinente voorkeur voor blauw en groen…

Zicht van Hualien in zuidelijke richting. Het hoopje in het midden van de foto is de start van de Coastal Mountain Range, die over een lengte van zo’n 180 kilometer naar het zuiden uitstrekt. Hier boort de Filipijnse aardplaat (links) zich een weg in (of eigenlijk: onder) de Euraziatische aardplaat (rechts). De krachten in op- en westwaartse richting van de Filipijnse plaat (komend dus uit de richting van de Stille Oceaan) ‘bulldozen’ de voornamelijk uit gravel en zachtere steensoorten bestaande toplaag in de richting van de veel oudere en massieve Central Mountain Range (verre rechterzijde van de foto) met een snelheid van 2.3 centimeter per jaar. De resulterende ‘kustbergen’ rijzen daarbij jaarlijks ook nog eens 3 millimeter de hoogte in (met tot dusverre bijna 1700 meter als piek). Dat wordt op den duur dus dringen in de vruchtbare vallei tussen de twee ketens in! De kreukelzone die we hier zien is de laatste aanwas, en dus het jongste deel van het eiland Taiwan. Van al dat geduw en geschuif merken we zo af en toe wel wat; eerder deze week rammelde het nog met 5.7 op de richterschaal.

Ten zuiden van de bergen die je hier ziet komen de kust en de centrale bergketen dichtbij elkaar. Slechts vijftig hemelsbrede kilometers van het strand in westelijke richting brengen je op de top van Taiwan's hoogste berg Jade Mountain (3953 meter). Die helling zet zich ook in oostelijke richting voort: op vijftig kilometer van de kust ligt de oceaanbodem al op vierduizend meter diepte. Die bijna acht kilometer hoogteverschil is een van de sterkste hoogtedalingen (of stijgingen) op aarde.

Bergen vallen in zee.

Zicht over de East Rift Vallei. Passievruchten, ananas, rijst, drakensfruit, en veel ander goeds 

wordt hier verbouwd.

Aantrekkelijk, maar verboden terrein tegenwoordig:

de vele verlaten stukken oude kustweg, destijds
aangelegd door de Japanners. Zo dicht langs de kliffen
is het gevaar op vallend gesteente en tyfoonschade
erg groot. Je kunt er geen kant op! Tunnels helpen je
nu veilig door dergelijke kuststroken.