De last van de wereld op je schouders nemen. Gespierde beeldspraak. Wat deed die Griekse god daar precies? Meneer Atlas veranderde z’n houding ten opzichte van de wereld. “Dat is misschien niet die grote bol daarbuiten”, dacht hij, “bevolkt met onbekenden en objectief meetbare objecten en gebeurtenissen, en waarvan ik een piepklein oppervlakje tot m’n beschikking heb.” Atlas zag in dat hij tot dan toe langs de lijn had gestaan van z’n eigen leven. De krenten uit de pap had willen vissen, trammelant ontkennend, en de vele families Doorsnee negerend. Maar Atlas werd vervolgens godzijdank niet een betweterige Social Justice Warrior; hij trok er niet op uit om arme drommels met z’n kracht en kennis te behoeden voor de vijand. Hij besloot in plaats daarvan alleen verantwoordelijkheid te nemen voor alles wat ‘ie tegenkwam, voor dát wat er gebeurde, voor de dingen die hij waarnam. Hij zag in dat alles wat hij dacht, zei en deed, z’n wereld hadden gevormd tot hoe die nu was. Hi