Herinneringen aan India

’t Is Samsara wat de klok slaat in Calcutta, met de nog levende doden op de stoepen in de wijken rond Howrak Bridge. In India ben je constant alert, en in dat opzicht brengt dit land het beste in je naar boven. Het is niet zozeer de angst voor diefstal of fysieke schade of gevaar, maar de continue dreiging om volledig te verdwijnen, te worden afgesloten van de functionele wereld. Om de hele show compleet te missen. En tegelijkertijd is er de alomvattende sfeer van
Ahimsa, van geweldloosheid. De sluier van een zekere goddelijke zorg waarin je door de steegjes waadt.

In de supermarkt. Alleen de mogelijkheid al om er binnen te lopen, om verse, gekoelde etenswaren te kiezen, en niet aangewezen te zijn op wat de straten voor je ophoesten. Vijf, misschien tien procent van de mensen hier, hebben het privilege. Een luxe. Als men niet gewaar wordt van wat is, is het allemaal zinloos, allemaal verkwisting, een verschrikkelijke ellende van blind vastklampen.

De handkarren; mens-aangedreven taxi’s. Mannen, in vodden en blootvoets, maximaal ingespannen, rennend, trekkend aan een troon waarop een ander mens… Een hoogst onecht, een nauwelijks geloofwaardig beeld. Het kastenstelsel, zonder kennis waarvan je geen klap kunt begrijpen van wat er om je heen gebeurt, is een wonderlijke expressie van wie weet welke wijsheid.

Het is té veel, té buitenaards, er is hier geen begin, geen overgang, geen eind te ontdekken. Alsof je op een set bent waar twintig, dertig potentiële wereldscenario’s gelijktijdig op volle sterkte draaien. Parallelle realiteiten. 

Zoek in het universum. Dat dreigende, het alom onbekende, die angst omdat controle volledig ontbreekt is de spiritual power die India zo’n uitgelezen kans biedt aan elke in bevrijding geïnteresseerde.