De vrije man

Van de week loop ik door de Van Heeswijkstraat. ‘t Zal rond zessen geweest zijn, want het schemerde en het was druk met auto’s.  Een zwart stipje rent vlak voor me dwars de stoep over. Schielijk verleng ik m’n pas, knullig en maar nèt met succes. Maatje dubbelvier landt vlak achter de mier. Het beestje houdt halt, alsof het bij moet komen van de schrik. Blij dat het ongeluk is voorkomen kniel ik neer bij het wegpiraatje.  Z’n voorste paar handen is ineen gevouwen, zo zie ik met m’n hoofd vlak boven de tegels. “Heer, u bent groot” klinkt z’n typische insektenstemmetje. “Wat doe je?” fluister ik, want niet te veel wind veroorzaken willend.  “Ik dank de hemel”, zegt de mier, “want een groot stuk ruimteafval heeft mij zojuist maar net gemist.” “Ruimteafval? Ben je daar bang voor dan?” “Wie is er niet bang voor het einde, knul. Ik heb nog zoveel te doen." Z’n wijsvinger omhoog stekend: “Gelukkig heeft Hij mij gespaard.” Met een tikje aan z’n hoed knikt 'ie me gedag en

“We veronderstellen vaak dat door alle moeilijkheden uit ons leven te verwijderen, ons doel eenvoudiger bereikt kan worden, maar in tegendeel, beste man, het is slechts temidden van de zorgen van de wereld dat we onze voornaamste doelen kunnen verwezenlijken.” (Uit: Oorlog en Vrede, Leo Tolstoy) Landschappen van het alledaagse, en vingerwijzingen naar de hemelpoort, meer zorgvuldig en briljant dan de romans van de grote Tolstoy, zijn mij niet bekend. Voor de liefhebber wat schilderachtige doorkijkjes in de belevingswerelden van zijn Levende karakters…

Van Dionysius Nog niet af Van Mefisto Nog niet verlost In tweestrijd Over eenheid In strijd Met vrijheid Verwikkeld Er daalt iets neer Schilderen uit een lege verfpot Het zij gezocht bij de opheffing Van dualiteit Van onderscheid In alle eerlijkheid In eenheid Een vloek op de lip En aai op vingertip Kolere wat fijn Gewoon mens…

De naam en het schrijven van de 13e eeuwse Perzische mysticus en poëet Jalal Ad-Din Rumi, kortweg Rumi, blijven maar weinig mensen met interesse in spiritualiteit onbekend. Onderstaand één van zijn gedichten, ‘The Guesthouse’ genaamd, vertaald door Coleman Barks. This being human is a guest house Every morning a new arrival

Het is de dag van de volle maan van de achtste Chinese kalendermaand en dat betekent groot feest elk jaar in China, Taiwan en Vietnam. 中秋 节 快 乐 ！ roept, sms’t en faceboekt iedereen naar elkaar. Oftewel: gelukkig midden-herfst festival! De viering, ook wel maanfestival genoemd, is geworteld in vele mythen en verhalen van weleer, en staat in het teken van dankbaarheid, bijeenzijn en

"The antidote to exhaustion is not rest The antidote to exhaustion is wholeheartedness" (David Steindl-Rast)