Met mormonen

Duwtjes in de rug komen soms uit onverwachte hoek. Twee jonge ouderlingen van de mormonengemeenschap namen gister plaats op onze bank. Een week of twee eerder liepen de missionarissen ons gedurende hun ronde door de wijk tegen het lijf toen we de auto uitlaadden. Iets te vaak in voor een babbel over de haalbaarheid van Utopia en de wonderlijke profetieën uit andere werelden gaf ik de jongens een uitnodiging en die bleek niet aan dovemansoren gericht.

Moed had in eerste instantie mijn sympathie gewekt. Door weer en wind zag je ze in pantalon en wit overhemd per fiets op hun doel afgaan.  Continue ontbloot aan hoon en gelach uit naam van ongeloof. Het risico op afwijzing om de hoek van elke deur. Die vastberadenheid, de durf om dat waar je in gelooft onvoorwaardelijk te volgen en de bereidheid om daar elke vorm van afleiding voor te overwinnen, die hadden in m'n binnenste een tikkie gezonde jaloezie geactiveerd. Me dunkt dat veel mensen zouden wensen zich zo stabiel en vervuld van hun taak te voelen.

Tranen biggelden over de wangen van ‘elder Michaels’  toen ‘ie, nadat ik ernaar vroeg, sprak over de mensen die de deur sluiten. Het speet hem heel duidelijk niet dat hij zelf werd geweigerd, maar dat De Waarheid werd afgewezen en die medemens daarmee de weg naar z’n eigen paradijs barricadeerde.

Daar kun je veel van vinden.  Maar sec de motivatie de ander ten voordeel te zijn is wat mij betreft zeldzaam reuze.  Geen sok geven om je eigen status en gewin. Dat moet een enorme power en peace geven. Dat de mormonen vervolgens kiezen voor een strategie van verkondigen, een overredingsaanpak die het doel voorbij schiet en misschien zelfs uitnodigt tot polarisatie (dat mijn God wellicht onder een andere naam schuilging, en we de gospel, ons bekend als de Dharma, naar volle tevredenheid in ons leventje toe trachtten te passen, ging er bij de mannen, niet onverwacht, slecht in), hoeft die kwaliteiten niet te verbloemen.

Ervaring leerde dat als je goed luistert er in elk gesprek wel iets valt dat juist aan jouw oren bestemd is. Precies een suggestie voor datgene waar je, al dan niet bewust, mee stoeit. Of de boodschapper het ook zo bedoelt doet niet ter zake. En ook nu werd er bij mij een groot Aha!-moment teweeg gebracht door de onder ons dak prekende jongens.

Interreligieuze dialoog kan een ferme zwiep geven aan harmonie en de groei van begrip voor zowel de bewegwijzering in de straat van de ander als in die van jezelf. Maar ook goedgelovige schoenmakers wordt geadviseerd bij hun leest te blijven.

Toen de druivensap op was en de gebeden verhoord, heb ik hartelijk bedankt voor de gedeelde inzichten. Dat een vervolgafspraak er niet in zat bracht weliswaar teleurstelling, maar de mannen zeer zeker niet van hun stuk. Het was een gezellige en nuttige bijeenkomst.