De vrije man

Tyfoon Megi leek lang een stuk ten zuiden van Hualien aan land te gaan. Maar vanmorgen klopte ze dan toch hardhandig aan de deur alhier. De meest woeste windstoten zijn nu na 9 uren oorlog wat geweken; water komt nog overvloedig neer op de 800 milimeters die er al vielen. Het blijft een enerverend fenomeen met overdonderende impact. Een vers online gezet waarschuwings- / instructie-filmpje geeft het gevaar en geweld van een tyfoon aardig weer. In het eerste deel ruim (oud) beeldmateriaal uit Hualien, de haven, en ook de Taroko Gorge:

"We oogsten wat we zaaien. We zijn de makers van onze bestemming. De wind waait; de schepen waarvan de zeilen zijn gehesen krijgen de wind erin, en gaan voort op hun weg, maar de schepen waarvan de zeilen gestreken zijn vangen geen wind. Is dat de fout van de wind? We creëren onze eigen bestemming." (Vivekananda)

Opgang, hoogtij, en teloorgang maken deel uit van de levenscyclus van elke cultuur. En op de puinhopen van wat verloren ging bloeien altijd nieuwe bloemen. De Arabische wereld heeft al tijden nauwelijks succes gekend in het bevorderen van haar eigen welzijn. Maar de wil tot floreren gaat waar ze niet gaan kan, ook in het Midden Oosten.  Hoor hier de stemmen die het einde inluiden van een lange droogte. Deze fragmenten uit interviews en debatten geven inzicht in de problematiek, een verfrissende kijk op Islamitisch gedachtegoed en een forse dosis hoop voor de toekomst van burgers in zowel deze als onze eigen gebieden. Gezonde zelfkritiek, de wil om te kijken naar en leren van eigen fouten, verleent de woorden van deze meneren overtuigingskracht. Zoveel béter bruikbaar dan beschuldigingen uit de buitenwereld.

“Is het niet saai en vervelend?” vroeg iemand eerder deze week. Het ging over het hebben van een dagelijkse discipline, het volgen van een spiritueel pad. “Elke ochtend en avond een (half) uur? Is dat niet een verspilling van je kostbare tijd en energie?” En of de beoefening van het boeddhisme, of eigenlijk elk “–isme”, niet indruist tegen eigen inzicht, creativiteit, spontaniteit enzo. Heel herkenbare en valide vraagtekens.

“Wat je draagt. Wat je zegt. Wat je denkt/negeert/koopt/niet koopt… Welkom in de Eén stad-bevolking: elke persoon & plek, ALLES wat je doet maakt verschil. Je hebt er je hele leven gewoond, of je dat nou weet of niet." Al eens eerder viel hier het begrip onderlinge afhankelijkheid . Knettervaag, en oh zo direct onder je ogen en voeten. Anders omschreven: niets bestaat in een vacuüm; niets staat op zichzelf. Wat heeft dat met mij te maken? Ethan Nichtern deed een poging beter te begrijpen waar en hoe de happenings op zijn doorsnee dag afhankelijk waren van andere mensen en gebeurtenissen. Hij hield een dagboek bij, waaruit hij pakkende passages plaatste in zijn boek “ One City, A Declaration of Interdependence ”:

Op braak terrein Deze rijpe dagen Met vale sokken De leegte in Er groeien haren Met sombere tinten Op andere plekken Herfstlandschap Nog niet geweest Dit verse vreemde Voor altijd nieuwe Niemandsland