De vrije man

Recht op compensatie, recht op verlof, op molestatie-tweets, recht op groen haar en excuses, op beveiliging, recht op zus en recht op zo. Het hele ‘rights’ domein is uitentreuren geprobeerd. Rechten zijn belangrijk, maar tevens kant van een medaille. Het eenzijdige debat lijkt het beste achter zich te hebben. En dat werd tijd. Kunnen we het ook weer eens hebben over wat ons te doen staat. Jordan Peterson articuleert waarom, en duidt de weg (in deze vrij vertaalde quote) op heldere wijze:  “Je kunt een maker zijn van positieve zaken, of je kunt een maker zijn van negatieve zaken, of je kunt een maker zijn die wegloopt voor verantwoordelijkheid, maar in alle drie de situaties neem je deel aan het proces dat chaos en dreiging omzet in orde en harmonie (en andersom), en daar is geen ontkomen aan.”

"Een psycholoog liep door de zaal, het aanwezige publiek onderwijzend over stress management. Ze hief een glas water omhoog, en iedereen verwachtte de ‘half vol - half leeg vraag'. In plaats daarvan vroeg ze, met een glimlach op het gezicht: 'Hoe zwaar is het glas water?' De antwoorden varieerden van twee tot vijf ons. Ze reageerde: 'Het absolute gewicht doet er niet toe. Het hangt ervan af hoe lang ik het glas vasthoud. Als ik het een minuut vasthoud, is het geen probleem. Als ik het een uur vasthoud, heb ik pijn in m’n arm. Als ik het een dag vasthoud, voelt m’n arm lam en gevoelloos. In geen van de gevallen verandert het gewicht van het glas, maar hoe langer ik het vasthoud, hoe zwaarder het wordt.' Ze ging verder. 'De stress en zorgen in je leven zijn als het glas water. Denk er een tijdje aan, en er gebeurt weinig. Denk er wat langer aan, en ze beginnen pijn te doen. En als je er de hele dag aan denkt, voel je je verlamd, en tot niets in staat. Het i

De Taroko kloof gisteren om een uur of acht 's morgens. Met menig gast ben ik de afgelopen drie jaar door dit toneel van teder geweld gegaan. Wennen? De Liwu rivier heeft zich millennium in millennium uit onverstoord een sleuf gebaand door de marmeren massa. Tijdens de sterkste tyfoons stijgt het waterpeil hier in deze smalle doorgang tot aan de weg. 

Om het nodige comfort en vertier in ons bestaan te pompen is vermogen nodig. Knaken op de bank (of, nu met zero rente: weer als vanouds in de sok) om je spullen te kopen, onderhouden en vervangen, je (kinderen hun) hobby’s en stedentrips te betalen, en aangesloten te blijven op de entertainmenttoevoer middels allerlei abonnementen. Ok, aan de power om die dingen om zich heen te verzamelen hebben de meesten van ons tegenwoordig nauwelijks nog gebrek. We kunnen onszelf dusdanig vrijkopen dat er in onze kringen weinig of geen mensen zijn die niet tenminste één keer per jaar op vakantie kunnen, en dat is geweldig.

Bruiloft van 'leer' vandaag, oftewel drie jaar in de echt verbonden met Hsiang Wei. Rijkelijk lang heb ik voordien gerollebold met de kwestie van het huwelijk. En uit die stoeipartij kwam een helder en stevig antwoord tevoorschijn. Een relatie zo boordevol potentie als die tussen twee geliefden is intens en kwetsbaar, en verdient alle support; is er een grotere steun en veilige ruimte dan (in) de onvoorwaardelijke toezegging? Beter dan dit fanatieke pleidooi had ik het niet kunnen verwoorden: