De nihilistische valkuil

Het ging over eten en iemand zei: “Het is goed om niet te wachten met eten tot je honger hebt, je moet eten vlak vóór je trek krijgt. Op die manier voorkom je dat je te veel of verkeerde dingen gaat eten.”

Twee dagen later sprak ik een ander en ook nu kwam eten toevallig ter sprake. “Ik eet altijd gewoon als trek opkomt. Dat is de meest natuurlijke manier van eten; volg de intelligentie van het lichaam.”

“Dat spreekt mekaar vierkant tegen,” was de reactie van nummer drie gisteren, “er kan er dus geen één gelijk hebben. Kortom, wanneer je eet maakt uiteindelijk helemaal niks uit.”

Meneer (m/v) nummer drie vertegenwoordigt met z’n logische en vaak gehoorde antwoord een grote groep van ons moderne, beredenerende en opmerkzame mensen. “We accepteren geen onwaarheid”. Toch missen we zo de kern. Als twee visies het tegenovergestelde beweren wil dat niet zeggen dat het slim is om er geen één te kiezen of volgen. In tegendeel. Misschien is A sec gezien niet méér of minder gezond, zinvol of juist dan B, maar zonder jezelf een systeem van waarden aan te meten blijf je met al je gelijk stuurloos aan de startlijn staan verpauperen. Dat is dom. “Sec gezien” is een manier van waarnemen; het is niet leefbaar, het is inactief. En dus zijn zowel de persoon die nooit wacht met eten tot de honger komt, als de persoon die slechts eet als hij honger heeft, beiden gezonder af en wijzer dan hij die zoekt naar onjuistheden en zich niet toelegt. Zie wat bij je past, en volg dat zover je kunt, wakker en gedreven.