De vrije man

Naar aanleiding van de branden en ontbossing in het Amazonegebied spreekt Charles Eisenstein over een manier van omgaan met problemen die zo kolossaal en ver weg klinken dat ze ons vaak verleiden tot beschuldiging of ontmoediging.  Inzicht in onderlinge verbondenheid leidt ons op heel natuurlijke wijze voorbij de destructieve paden van zowel protestacties als weg-zappen, naar een plaats van begrip, zorg en bloei. Charles is, in mijn beleving, een mooi mens. 

Als je met de hond naar buiten gaat, wie laat wie dan uit? Ga je voortgetrokken door je viervoeter de buurt uit, andere honden achterna door die moddersloot en tot ver na donker, als het ook nog begint te regenen en je hond zich verwondt aan dat godvergeten stuk roestend prikkeldraad? Of leid je haar/hem naar het grasveld waar ze/hij onder je toezicht met kameraden kan rennen en ravotten? Als jij je hond niet opvoed met verstand en genegenheid, conditioneert de hond jou op een manier die noch voor jezelf, noch voor je hond fijn of verantwoord is.  Het is een goed idee om het ‘uitlaten’ van je aandacht op dezelfde manier te benaderen. Het meest sprekende (en tegelijkertijd uitdagende) voorbeeld is natuurlijk het moment dat je met je phone in zee gaat. Je bezoekt een site. Gaat je aandacht met je aan de haal, en sleurt ‘ie je door zevenentwintig willekeurige links, berichten en apps, om je een half uur later gedesoriënteerd ergens in een muf steegje van het wereldwijde web achter te

Situaties waar je niet op zit te wachten ‘dringen zich aan je op’. De zaken ‘waar je schik in hebt’ lijken zich nooit genoeg voor te doen, of in elk geval wel heel vaak verstoord te worden. Feit is dat het onderscheid door elk van ons arbitrair wordt aangebracht, terwijl alles gewoon haar onverstoorde gang gaat, voortbewogen door ontelbare oorzaken en omstandigheden die voor het overgrote deel buiten onze invloed liggen.  Wat geboren wordt groeit, raakt vervolgens in verval, en sterft. Als je het beeld van ‘hoe het (volgens jou) eigenlijk anders zou moeten zijn’ wat weet los te laten kun je je aandacht en energie richten op wat er is. Soms is dat een blessure, schade, of onenigheid. Door wat er zich voordoet met je beste intentie, kennis en kwaliteiten te benaderen, ervaar je op den duur een groter zelfrespect. Of je aan het einde van de dag nu wel of niet aan je geliefde hobby bent toegekomen: je gaat voldaan slapen in de wetenschap dat je niets uit de weg bent gegaan. Dat is eer