Als het goed is
Situaties waar je niet op zit te wachten ‘dringen zich aan je op’. De zaken ‘waar je schik in hebt’ lijken zich nooit genoeg voor te doen, of in elk geval wel heel vaak verstoord te worden. Feit is dat het onderscheid door elk van ons arbitrair wordt aangebracht, terwijl alles gewoon haar onverstoorde gang gaat, voortbewogen door ontelbare oorzaken en omstandigheden die voor het overgrote deel buiten onze invloed liggen.
Wat geboren wordt groeit, raakt vervolgens in verval, en sterft. Als je het beeld van ‘hoe het (volgens jou) eigenlijk anders zou moeten zijn’ wat weet los te laten kun je je aandacht en energie richten op wat er is. Soms is dat een blessure, schade, of onenigheid. Door wat er zich voordoet met je beste intentie, kennis en kwaliteiten te benaderen, ervaar je op den duur een groter zelfrespect. Of je aan het einde van de dag nu wel of niet aan je geliefde hobby bent toegekomen: je gaat voldaan slapen in de wetenschap dat je niets uit de weg bent gegaan. Dat is eerzaam, het deugt.
Wat geboren wordt groeit, raakt vervolgens in verval, en sterft. Als je het beeld van ‘hoe het (volgens jou) eigenlijk anders zou moeten zijn’ wat weet los te laten kun je je aandacht en energie richten op wat er is. Soms is dat een blessure, schade, of onenigheid. Door wat er zich voordoet met je beste intentie, kennis en kwaliteiten te benaderen, ervaar je op den duur een groter zelfrespect. Of je aan het einde van de dag nu wel of niet aan je geliefde hobby bent toegekomen: je gaat voldaan slapen in de wetenschap dat je niets uit de weg bent gegaan. Dat is eerzaam, het deugt.
Als je timing off is daarentegen, als je met andere woorden bezig bent met dat wat eigenlijk je aandacht nu niet verdient, of ‘niet van jou is’, dan loopt vroeg of laat ook al het andere uit het gareel.
Neem je zonder aarzelen de zorg op je voor dat wat er op je weg verschijnt? Of vind je wat er gebeurt eigenlijk niet jouw verantwoordelijkheid; vind je het maar niks, en probeer je er zo snel mogelijk vanaf te zijn zodat je je kunt richten op ‘dat andere’? Desinteresse in (enig deel van) de gebeurtenissen in je leven is een hachelijke kwaal.
Als kinderen vrijelijk kinderen zijn straalt daar een bepaalde vreugde en onbevangenheid vanaf. Het klopt, het voelt juist. Evenzo: als ouderen hun ‘oud zijn’ dragen als een perfect passende jas, dan gaat daar een zekere elegantie en innemendheid mee gepaard. Het is natuurlijk, in orde. Het straalt waardigheid uit, en betrouwbaarheid. In vrijwillige blootstelling aan de oneindig rijke stroom van komen en gaan ligt de gift van wijsheid; er blijft steeds minder over dat nog doet wankelen. Een dergelijk persoon is integer en flexibel, zorgzaam en krachtig. Die heeft zichzelf en anderen niks meer te vergeven. Niets hoeft onder het kleed geveegd te worden, noch te kijk gezet. Alles mag er zijn. Open en onbevreesd.
De juiste plaats en tijd om je best te doen is er altijd maar één. Loop je op je laatste avond nog steeds rond met het idee dat er ergens iets niet in overeenstemming is met hoe het had gemoeten, dan is er een fors probleem. Maar als je het leven in al haar verschijningen je leraar hebt kunnen laten zijn, is er bij de uitgang geen haast, spijt of ander tumult. Dan hoeft er niets meer te gebeuren en kun je rustig en sierlijk uitstappen, wetend dat alles wat er van je gevraagd werd gedaan is.
Reacties
Een reactie posten