Middenweg-terrorisme

Hoewel “Charlie Hebdo” de koppen al lang niet meer haalt zijn de dynamieken en angsten op verschillende niveaus in ons (samen)leven slechts een paar maanden later nog van eenzelfde strekking. Het lijkt een kwestie van tijd voordat we andermaal gevraagd worden stelling te nemen.

Indertijd vond ik mezelf opgescheept met een gevoel en mening die haaks

leken te staan op wat ‘het publiek’ er volgens diverse media van vond. Opstaan voor je recht op allerlei vrijheden, dat was niet minder dan normaal; ja zelfs bijna plicht. Daar voelde iets niet helemaal juist. Daar miste de broodnodige reflectie op de eigen extremistische trekken die we in anderen zo graag hard neersabelen.

Dus ging ik na de aanslagen in Parijs afgelopen januari op zoek naar woorden en manieren die dit verschil zouden kunnen duiden en misschien zelfs overbruggen. De paus kwam met een voor mij heel steekhoudend argument, maar afgezien daarvan vond ik weinig dat ondersteunde. Tot van de week: http://boeddhistischdagblad.nl/38864-mijn-eigen-terrorist/