Onbekommerd

Op de begane zit een man achter het raam. Hij kijkt tv vanaf de bank. Elke dag kom ik een paar keer langs dat raam. Soms vroeg, soms laat, soms halverwege. En nog nooit vond ik z’n plek leeg. De tv staat vlak naast het raam, z’n bank er tegenover. Hij lijkt je bijna aan te kijken. Begin zestig zal ‘ie

zijn, misschien tweede helft. Roerloos rechtop gezeten, z’n gezicht steevast in dezelfde stand. Licht vriendelijk, de ogen kalm. Verder vrij van uitdrukking. Dag in, dag uit.

Telkens als ik passeer laat m’n blik zich verleiden. Aangetrokken door dat onveranderlijke tafereel. Het eenvoudige kamertje met in het middelpunt de grijze man. Stabiel als een huis. Iets in me vindt rust. De man op de begane. Los van de wereld. In harmonie met de tv. Held zonder het te weten.