Een turbulente nacht

In de vroege avond komt tyfoon Soudelor hier gisteren aan land. Op de satellietbeelden is goed te zien dat de enorme centrifuge van regen en wind Taiwan compleet overvleugelt, en het epicentrum dwars over het land trekt. Windvlagen van boven de 200 kilometer per uur geselen alles en iedereen met slagregens tot aan de vroege morgen, als het zogenaamde oog van het spook de centrale bergketen over gaat en ze haar gal aan de westkust verder spuugt. Ons appartementje op de 8^e leek door de lucht te zwiepen als een plastic zak. Het huilde, gierde, brulde. Hier en daar springt een ruit.
Een behoorlijk gewelddadig toneel. Angstig bij vlagen, maar het besef dat je volstrekt bent overgeleverd aan die krachten stelt snel en diep gerust. Stroom valt uit. De furieuze wind werkt water horizontaal via de airconditioning naar binnen: dweilen.  Met af en toe een rondje met de zaklamp langs ramen en kieren,  en af en toe een hazeslaapje wordt het dan toch ook wel weer een keer morgen. Diepe zucht. Rond het middaguur vandaag is het wat bedaard en maak ik een ommetje. Flink wat bomen om, maar op het eerste oog is grote schade aan auto’s of gebouwen hier in de wijk beperkt.

Beelden van vlak voor de aankomst van een vergelijkbaar weersysteem een paar jaar geleden, gemaakt bij de haven en het strand hier op twee kilometer afstand, door waagmalloten:

Spectaculair, maar het gevaar komt niet direct van de monstergolven aan de kust. Het zijn de bergen waar de gigantische hoeveelheden water het hardst huishouden op hun wilde weg naar beneden. Zo tonen ook de televisiebeelden nu de stroom weer terug is. Bewoners uit een flink aantal dorpen zijn gelukkig tijdig geëvacueerd voor de modderstromen en landverschuivingen, die de grootste bedreiging vormen. Complete huisraden denderen een woeste, bruine rivier af. Als een propellertje stijgt er, ergens nabij Taipei, een (onbemande) motorfiets op in een bizarre windvlaag, om van een meter of acht hoog weer neer te vallen. Auto’s en treinen op z’n kop, elektriciteitsmasten, reclameborden en zelfs hele verdiepingen (veelal van metalen plaatwerk, waarmee veel woningen van de minder fortuinlijken zijn vervaardigd) worden in de vreemdste plekken en posities aangetroffen.

Nog steeds krijgen we plukken rukwind en plensbui (die aan de rand van de centrifuge rondzwiepen, zie satelliet), maar het centrum van de tyfoon heeft ook de westkust van Taiwan inmiddels verlaten. We tellen de zegeningen en wensen u een wolkeloze zondag met aangenaam briesje.