Flutdag

Loeierd van een off-day gister

Zo’n mood waarvan de bloemen spontaan verleppen

Als je er je verwaarloosde blik op werpt

“De oceaan zal ‘t ‘m doen” mok ik

Vluchtend naar m’n geheime stek

Onder de hemel aan de golven

Maar voor wegspoelen weigerden die zich te lenen

Dit keer, en in de lome sikkeneur

Dromde nog meer wrakhout samen

Daar bleef ’t bij de ganse dag

Tot er iets toen ik opgaf zag:

Zo’n dorre toestand is zo kwaad nog niet

Rommel ook best haar moeite waard

Zijn het dan niet de zaken buiten

Die ’t voor me doen of laten

Maar ‘t licht dat op ze schijnt

Stromend uit m’n eigen kern?

Het lijkt alsof boze geesten zich alleen verjagen laten

Nadat je ze in je armen hebt gesloten

En in overgave samen bent