Deze kamer

Is dit soms niet goed genoeg?

Deze kleine stille kamer

Vol tijd zonder bestemming

Is ‘t soms niet goed genoeg?

Elders willen gaan

Om te maken, dringen, rapen

Is geweld doen aan

Deze kleine stille kamer

Alles kan er nog

Een vlieg, de was, ‘n zucht

In deze kleine stille kamer

Vol tijd zonder bestemming

Als het wat leger wordt, niet druk is met werk, dwalen of denken, merk ik soms wel eens wat knagen. Van die onbeduidende grijze vlagen. Flarden verhaal, schimmen die fluisteren over dat het waardeloos, nutteloos, zinloos, doelloos is. Je hebt schuld, zelfkritiek, dadendrang. Bent ongeduldig, minderwaardig, inefficiënt en in gebrek. Wie deelt mij toch die nare klappen uit, in deze overigens stille kleine kamer?

In plaats van te gaan, van alles doen en willen, zodat ik die gemene herrie niet horen hoef, ga ik er beter eens bij zitten, daar aan de rand van de stroom, waar het onbewuste het bewuste binnen sijpelt. Die moed en het geduld belonen. Aan die oever is het jezelf-beboksen doorzien, de agressie genezen. Aan die oever is liefde actief. Vol tijd, zonder bestemming. Deze kamer, klein en stil.