In dienst

Als je geen probleem hebt; gefeliciteerd met je uitverkoring! Maar dan nemen wij hier afscheid. Want ik geef om problemen. Uitdagingen zoals Jan en alleman ze schijnbaar ongevraagd voor de voeten gegooid krijgen. 

Lange tijd was ik werkeloos. Tot het probleem me opviel. Nog bijna niemand had gesolliciteerd. Daarnaast bezat ik goede papieren. Zo ben ik dus bij problemen in dienst gegaan. En wat denk je? Het verdient best lekker. Zelden zit ik nog om aanloop of een praatje verlegen.

De werkzaamheden? Problemen kloppen vaak zelf aan, ze weten de weg. In het begin deed ik dus niet open. Maar daarmee heb ik flink wat deuren en zelfs hele huizen verspeeld. Tegenwoordig doe ik dan ook gewoon open. Dan is het een kwestie van samen thee drinken, elkaar eens goed in de ogen kijken, gedurfd vragen, een paar keer om elkaar heen lopen, de boel goed betasten. Het kan lang duren. Het kan kort duren. Maar daar blijft het dan vaak bij.

Ik vraag aan het probleem, ik vraag nooit van het probleem. Eerder verzocht ik haar nog wel eens vriendelijk om voortijdig het pand te verlaten. Maar dan stond er direct een stel maten op de stoep en werd het steevast nachtwerk.

Het probleem verdient aandacht. Het is dus een kwestie van geven. Vooral veel geven. Maar het mooie is dat het probleem nooit vraagt om het onmogelijke. Het vraagt altijd om menselijke eigenschappen, om dingen die ik heb. Anders was het aan mijn deur wel voorbij gegaan. Nou, het is soms even zoeken waar ik die zaken ook alweer heb gelaten, maar ik weet in ieder geval dat ik ze zelf in huis heb. Je begrijpt, ik los dus geen problemen op. Dat is hoogst onnodig en zelfs ongewenst. Oplossen kun je aan hun overlaten.

Zo’n job is echt een lot uit de loterij. Ik ben al eens gepolst of ik voor andermans problemen in dienst kon komen. Dat zou mooi zijn natuurlijk. Maar die vlieger lijkt niet zomaar op te gaan. Helpen blijkt gelukkig wel te kunnen. Dat maakt blij.