De vrije man

“The best things can’t be told Because they transcend thought The second best are misunderstood Because those are the thoughts that are supposed to refer To that which can’t be thought about And one gets stuck with the thoughts The third best are what we talk about…"

Geregeld komt ze even buurten. Op het ogenblik is ze er niet, dus kunnen we het er eens over hebben. Jaloezie, twijfel, minachting. Vorig jaar was er een loeierd van een Mara-visite. Rond de trouwerij nota bene. Zal je altijd zien. Ze heeft een neusje voor het bederven van dat soort feestjes. “Doe je daar wel goed aan jongetje? Zou je niet beter…” Slapjes en omkoopbaar maakt ze je. Sommigen kennen haar onder het pseudoniem Mephisto, anderen Lucifer.

Elke dag passeren er wel duizenden gedachten Ze zijn de mijne noch de jouwe, ze zijn Goeddeels goedkoop, tweedehands geschreeuw Gebakken lucht, en heel wat katten in de zak

“We are all faced with a series of great opportunities  brilliantly disguised as impossible situations.”  (Charles R. Swindoll) Met ongeveer vierhonderd soorten heeft het eiland hier één van de hoogste concentraties aan vlinders ter wereld. De voorjaarlijkse explosie van breekbare kleuren is een lust voor het oog en gemoed. Tenzij verandering en transformatie je koud laten (maar hoe kunnen ze?), is het grensverleggende verhaal van de vrolijke fladderaar een machtig natuurlijk fenomeen alsook boeiend symbool voor persoonlijke groei.

de man was moe, hij zag het leven niet meer zitten hij zag zichzelf alleen maar zitten op z'n stoel hij had geen kracht meer om z'n tuintje om te spitten en kreeg een grenzeloos, vereenzaamd, leeg gevoel

Op een onbewaakt ogenblik vraag ik het soms aan de jongens, meiden, mannen of vrouwen waarmee ik die dag op stap ben. “Hoe en wat ben je over vijftien jaar?” Verwarde blikken en lange stiltes zijn dan niet ongewoon. Soms een “hoe bedoel je?” Of een gezicht van: “Ik zei toch net dat ik docent ben en twee kinderen heb?”

Gaat alles lekker en voor de wind, dan hoor je mekaar niet. Iedereen weet hoe te genieten van de zon, een sorbet, opslag. Daar hoef je niks aan te doen. Maar mankeert er wat an, dan klinkt er plots een heel ander verhaal. Dan rammelt het hier, en schort het daar. Onaf. Nog niet. Alleen maar effe… En dus denk ik dat problemen het aller interessantst zijn om je op te richten. Daar waar het aan scheelt valt zonneklaar de meeste winst te behalen.

Dolfijnen, vele tientallen, vergezellen ons voor de kust van Hualien tijdens een boottrip ter gelegenheid van Hsiang Wei’s verjaardag.

Er waren eens zes man uit Hindostan, het opdoen van kennis zeer gezind Ze gingen op zoek naar de olifant (ook al waren zij allen blind) met onderzoek zouden zij oordelen naar bevind. De eerste liep naar de olifant

In de zomerse maanden is het hier peentjes zweten en afzien geblazen op de wandelpaden. In plaats daarvan nemen we onze gasten dikwijls mee de rivieren in. Taiwan’s landschap, en in het bijzonder de regio waar we wonen, is bij uitstek geschikt voor ‘river tracing’, een activiteit die in Japan ontstond. Het biedt uitdaging, ontspanning, verkoeling, magnifieke wildernis, fun en soms dus ook een boterham. Gezegend met zo’n office, en ontmoetingen met prachtige mensen. Een compilatie van een trip (of twee) van vorig jaar:

"Only if you resist what happens  are you at the mercy  of what happens  and the world will determine  your happiness  and unhappiness"  (Eckhart Tolle)

Door de dagen struinen kan op diverse manieren. Je kunt op de achterbank gaan zitten. Kijken door het raam. Je beklagen over het verkeer. Baas en buren verantwoordelijk houden voor de herrie, hoge kosten, hondenpoep. Of je kunt achter het stuur plaatsnemen. En met durf en scrupuleuze eerlijkheid

Halverwege de "Gouden",  17 e  eeuw bezetten de Nederlanders een deel van het huidige Taiwan. De ‘roodharigen’, zoals wij onder Taiwanezen ook vandaag de dag nog bekend zijn, zetten in 1641 hun zinnen op het innemen van fort San Domingo, door de Spanjaarden gebouwd en gebruikt om het door hen bezette deel van het eiland te verdedigen.

… ligt hier om de hoek. Geregeld ga ik even aan haar zijde zitten. Zo'n weidse watermassa heeft altijd wel wat te vertellen. Van de week deed ze haar naam niet helemaal eer aan; een tropische storm een paar honderd kilometers verder zuid-oostelijk maakte haar randjes wat nerveus.  De reusachtige betonnen golf-brekers waarop ik veilig dacht te zijn trilden letterlijk van angst; zo groot was de macht van het water. 

"Je kunt een probleem niet oplossen  met de manier van denken die het heeft veroorzaakt.  J e moet leren de wereld opnieuw te zien." (Albert Einstein)

Er passeert een prachtig mooie vrouw Ik voel levendig en vol verlangen Maar bij beroering van haar lichaam Zijn plots vele rapen overgaar

Van wijlen rabbi Edwin Friedman is de waanzinnige fabel “The Bridge” . Ze zette scherp. Een vertaling bleek er verbazingwekkend genoeg niet, en met veel schik boetseerde ik onderstaande versie in het Nederlands. Vind onderaan wat van het stof dat opwaaide. De Brug Er was een man die veel had nagedacht over wat hij wilde van het leven. Hij had geëxperimenteerd met veel verschillende manieren van bestaan, en had daarbij zowel succes als mislukking gekend. Uiteindelijk kreeg hij duidelijk voor ogen wat hij wilde.

“Ik weet het niet hoor, of ik nog wel moet geven. En aan wie dan. Je weet tegenwoordig nooit wat er allemaal aan de strijkstok blijft kleven. Die bazen van zogenaamde hulporganisaties zijn allemaal zakkenvullers… Weet jij veel waar je vandaag de dag nog goed aan doet.”

“Observeren zonder evalueren is de hoogste vorm van intelligentie” zei Jiddhu Krishnamurti eens. En goed kijken leert inderdaad: het plakken van namen en labels lijkt ons verdomd vaak in de weg te zitten. Noem jezelf een middelmatig mens en voor je het weet gaat je gedrag ernaar staan; de self-fulfilling prophecy, en het buitensluiten van oneindige mogelijkheden. Dit gedicht van Ruth Bebermeyer tikte ook mij op een hele lieve manier op de vingers. Graag gedeeld, onvertaald klaar sprekend. I’ve never seen a lazy man I’ve never seen a lazy man;

Hoewel “Charlie Hebdo” de koppen al lang niet meer haalt zijn de dynamieken en angsten op verschillende niveaus in ons (samen)leven slechts een paar maanden later nog van eenzelfde strekking. Het lijkt een kwestie van tijd voordat we andermaal gevraagd worden stelling te nemen. Indertijd vond ik mezelf opgescheept met een gevoel en mening die haaks