De vrije man

Loeierd van een off-day gister Zo’n mood waarvan de bloemen spontaan verleppen Als je er je verwaarloosde blik op werpt

Met grote vriend Eelco ging ik een eetgelegenheid in Varanasi binnen. Onderstaande afbeelding met uitspraak van Gandhi hing aan de muur bij binnenkomst en trof. India’s kleine grote held had er denk ik mee ingestemd om op de plek van het woord ‘klant’ ook ‘vriend’, ‘vreemde’, of gewoonweg ‘ander’ in te vullen:

Werkelijk niets is gek in India, en dat is best gek als je gewend bent aan een plek waar er wèl van alles gek is. Het is onwaarschijnlijk om iemand in India te overvallen, choqueren of verrassen met iets vreemds, want heel India weet: niks nieuws onder de zon. Er komt zo nu en dan wat aan het licht, plezant of hinderlijk, maar fundamenteel hoef je niet van je stuk te raken.

…

Uit wandelen met gasten in de Hehuan bergen. Drie uur tuffen van de klamme tropenkust naar alpine landschap tussen de 3200 en 3700 meter hoogte. Staande op deze zich van noord naar zuid over het eiland strekkende kammen kun je op een dun gezaaid heldere dag in het oosten de Stille Oceaan ontwaren, en in het westen, ver weg, het deel van de Zuid Chinese Zee dat bekend staat als de Straat van Taiwan. Toverachtige wolkenzeeën in de verte beletten ons dat ditmaal. 

M’n beeld van mensen is het afgelopen decennium geweldig veel leuker geworden. Maar bij het stuiten op een bericht als dit word ik toch overmand door een "nee-toch,-dat-kun-je-niet-menen": ' Krabben zijn niet ongevoelig voor pijn. ' Mag ik vragen om drie minuten van uw tijd om het even door te nemen?

Als niemand ooit vriendelijk, behulpzaam of aardig tegen je is geweest, hoe zou je dan weten hoe enorm fijn die eigenschappen zijn? Zonder er ooit mee in aanraking te zijn gekomen zou je eenvoudig geen idee hebben van wat ze inhouden. En in dat geval zou je ook niet weten hoe vriendelijk te zijn naar een ander.

Voor imposante architectuur of een bruisend nachtleven hoef je niet naar Hualien. Maar hoogbouw ontbreekt en op bijne elke plek in de stad zie en 'weet' je de geduldige bergen. Geeft een veilig en erkentelijk gevoel. Vanmorgen vroeg. De grote plas. Uit Mexicaanse richting gooien ze elke dag die vuurbal weer op. Overladen met geschenken.

In de jaren dat ik bezeten zocht domineerde Marco Borsato de hitparades Als er nooit meer een morgen zou zijn zong hij in achtennegentig “Ja, zeg het ze Marco, zég het ze!” beet ik gefrustreerd toe

Er is optie A en er is optie B. A is beredeneerbaar en logisch. Het vertelt wat er gebeurt als… zus en zo. Intuïtie zegt B. B is niet een optie. B is vertrouwen. Het is niet een wachten op meer opties A. Het is een actief geloof, het is het weten dat A geen optie is.

Onder de titel ‘Unplug!’ staat een nieuw uitgezette bergwandeling inmiddels op het keuzemenu voor onze gasten. ’t Is een uitdagende tweedaagse tocht met overnachting in één van de laatste afgelegen Truku Aboriginal dorpen, electriciteitsloos, in de omgeving. Deze week gingen twee Amerikaanse jongemannen dit www-detox avontuur met mij aan.

Of de retreat me nog wat had opgeleverd… Die vraag verried een onhandige kijk op succes. Als ik een door onkruid overwoekerd knollenveldje wil omtoveren in een mooie bloementuin, dan staan me een aantal dingen te doen. De brandnetels en distels die er groeien moet ik te lijf. Met wortel en al gaan ze eruit. De stenen, stukken plastic en ander vuil in de grond dienen te worden verwijderd. De aarde flink omspitten, mest erop. Planten en bollen poten. Ik moet zorgen voor voldoende, maar niet te veel water. Stel, er steekt een verdwaalde bloem de kop op ergens gedurende het onkruid wieden. Ik ben gek op bloemen, dus ik ga er op m’n knieën bij zitten en kijk ernaar. Maar wat gebeurt er? Het onkruid tiert weelderig verder en in no time heeft de bloem haar positie verloren; ze sterft een gebrek aan voeding en licht. Als ik graag bloemen zie moet ik me richten op het creëeren van juiste omstandigheden. Zorgen voor condities waarin bloemen simpelweg niet kunnen weg blijven. Om de ...

Een gedicht van Derek Walcott, genaamd 'Love After Love': The time will come when, with elation you will greet yourself arriving at your own door, in your own mirror and each will smile at the other's welcome, and say, sit here. Eat. You will love again the stranger who was your self. Give wine. Give bread. Give back your heart to itself, to the stranger who has loved you all your life, whom you ignored for another, who knows you by heart. Take down the love letters from the bookshelf, the photographs, the desperate notes, peel your own image from the mirror. Sit. Feast on your life.

Het succes en gevoel van m’n ouders, m’n vrouw, m’n vrienden en zelfs onbekenden op straat, staan niet los van mij. Net zoals mijn prestaties en happy zijn niet los staan van elk van hen. We beïnvloeden elkaar. Om die reden is het belangrijk om te investeren in de ontwikkeling van kwaliteiten die ons mens maken.  Aandacht, behulpzaamheid, geduld, het vermogen om je in te leven, vriendelijkheid, eerlijkheid, om er een paar te noemen. Investeren vraagt per definitie om een inzet, een opoffering van me. Hoe? Vreemd genoeg (of niet?) door me even los te maken van de mensen en situaties waar het uiteindelijk om te doen is.

In de vroege avond komt tyfoon Soudelor hier gisteren aan land. Op de satellietbeelden is goed te zien dat de enorme centrifuge van regen en wind Taiwan compleet overvleugelt, en het epicentrum dwars over het land trekt. Windvlagen van boven de 200 kilometer per uur geselen alles en iedereen met slagregens tot aan de vroege morgen, als het zogenaamde oog van het spook de centrale bergketen over gaat en ze haar gal aan de westkust verder spuugt. Ons appartementje op de 8 e leek door de lucht te zwiepen als een plastic zak. Het huilde, gierde, brulde. Hier en daar springt een ruit.

Ruimte. Een wonderlijk fenomeen. Gemakkelijk over het hoofd te zien, en eigenlijk alleen ‘zichtbaar’ gemaakt door de objecten die er een plek in hebben. Zonder ruimte zijn jij en ik ondenkbaar en toch nemen we nauwelijks notitie van dit essentiële goedje.

Schietgebedjes worden weer van stal gehaald. Jullie alvast een fijn weekend…

Bezit Waar ik mijn hart aan heb verpand in mijn verspild verleden, het ging voorbij, het hield geen stand, het is als zand vergleden. Ik heb mij steeds het meest gehecht aan sterfelijke zaken, aan dingen die ik nimmer echt tot mijn bezit kon maken. Maar alles wat zo dierbaar was dat ik het heb verloren, is mij sinds ik het kwijt ben pas voorgoed gaan toebehoren. (van Jean Pierre Rawie, Nederlandse dichter)

“The best things can’t be told Because they transcend thought The second best are misunderstood Because those are the thoughts that are supposed to refer To that which can’t be thought about And one gets stuck with the thoughts The third best are what we talk about…"

Geregeld komt ze even buurten. Op het ogenblik is ze er niet, dus kunnen we het er eens over hebben. Jaloezie, twijfel, minachting. Vorig jaar was er een loeierd van een Mara-visite. Rond de trouwerij nota bene. Zal je altijd zien. Ze heeft een neusje voor het bederven van dat soort feestjes. “Doe je daar wel goed aan jongetje? Zou je niet beter…” Slapjes en omkoopbaar maakt ze je. Sommigen kennen haar onder het pseudoniem Mephisto, anderen Lucifer.